ВАРАЖБА
Варажыла на «бубновага»,
На каханага, жаданага.
Карта выпала віновая,
Не чаканая, нязваная.
Я сама была «бубноваю»,
Развясёлаю, вясноваю.
Стала «дамаю віноваю»…
У сэрцы смутак свой захоўваю.
Мы па Нёмане каталіся
Ды салодка цалаваліся,
Толькі так нарэшце сталася:
З тым бубновым развіталася.
Разышліся з ім пад вербамі,
Пад нябёсамі сцямнелымі,
Лодачка плыла, хісталася ,
У хвалях Нёмана хавалася…
Пабягу я за далёкі плёс,
Дзе паўсталі сосны да нябёс.
На палянцы па-над берагам
Раскладу ўсе карты веерам.
Наваколле ледзь засвеціцца,
Хвалі Нёмана заплешчуцца,
І падкажа бацька Нёман мой,
Дзе цяпер «бубновы» той…
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай
2 Комментария: 'ВАРАЖБА'
Вадим Кириллов
29.11.2024 - 10:45Вельмі цудоўна і чароўна, цэлая гісторыя!
Софья Судьина
29.11.2024 - 11:47Дзякуй, Вадзім!
Асабліва прыемна, што на гэты верш першым адклікнуўся мужчына))