ПОЛАЦКАЙ КНЯЗЁЎНЕ РАГНЕДЗЕ, жонцы князя Уладзіміра
…Быць пакорнаю,
ды не скоранай,
З гордым мужам —
простай, ласкаваю…
Дараваць віну,
не трымаць дакор,
Мець у сэрцы
вышэйшую праўду…
Спалена душа
Красным Сонейкам,
Не заззяць ужо ёй
былой славаю.
Не княжна ты ўжо
у мілым Полацку,
Зараз месца тваё —
Ізяслаўе.
Сэрца ж маці —
у стольным Кіеве:
З Праміславаю,
Прадзіславаю…
Долю светлую
ты прасіла ім:
Мудрым стаў твой сын
Яраслаў.
Ты не стала душою
слабая:
Крыж ад Бога —
відаць, па сілах!
У стагоддзях —
ты лёсам слаўная.
Ад Рагнеды
і Гарыславы —
Не сваёю —
Божаю сілай —
Ты ўваскрэсла —
Анастасіяй!!!
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай
Комментировать