Мора нагадвае (пра) вайну
У ніжнім куце пакутаў каты́ і іхныя ка́ты:
ня толькі аманімічны, але і анталягічны.
Людзей ледзяныя сьпіны ў сьвінцовым вагні са стрэльбаў;
вялікай злавеснай рыбай ўліваецца ў мора хмара –
і мора выходзіць вонкі, ў віры́ яго як у вырай
кідаюцца хвалі птушак навостраным цёмным клінам,
хлынае хапунам мора ў пасудзіны нашых целаў.
Калі нават не хацелі, усеяны ўсе мы ранай,
адзінай на ўсіх мы ранай, і помнім: хапае месца
у ніжнім куце пакутаў; хапалі нас без разбору.
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2023, Стихи.Бай
Комментировать