День: 06.09.2021
Кругаверць
Навошта зноў прыдумваць кросны?
Каб ткаць палотны, трэба ўмець.
Мы зранку запрагаем думкі
Ды пачынаем кругаверць.
Лянота загубіла многіх,
Перашкаджае рухаць мозг.
Лад абвастраюць недахопы,
Бо прачынаемся ледзь-ледзь.
29.04.2017
Мае радкі
Натхненне для душы ад Бога атрымала.
Аб узвышаным пішу, як мару я люляла…
Мае радкі нясуць жыццёвы ўздых настрою
І дораць кроплю ўсім чароўнага напою.
Сыходзіць дзень з вачэй пакінуўшы надзеі.
Вакол мяне гудуць зноў думкі-дабрадзеі.
З радкоў пляту вянок ды рыфмай аздабляю.
А слоўцаў гучны рытм ад сэрца адпраўляю.
14.09.2018
З прывітаннем!
Пацяклі ракой думкі звыклых хваль.
Нарадзіўся спеў – уваскрэсіў даль.
Вы, радкі мае, чарадзейныя,
На пазыку дням дабрадзейныя!
І скрыпіць пяро гучным голасам.
Душу падлячу добрым допісам.
Праглыну свае супярэчнасці,
Дараваць буду недарэчнасці.
07.06.2017
Жыццёвая праўда
Ах, мой лёс цяжкі, пераменлівы,
Разгубіў гады, стаў някемлівы.
Памяльчэў кашэль на тры нулікі.
Ускладняюць час толькі жулікі.
Гора на шляху сустракаецца…
Родны кут гніе, усё ж змагаецца!
Ад людзей любоў разліваецца.
Думкамі зямля аздабляецца.
Адыходзяць дні недарэчныя,
Застаюцца думкі сардэчныя,
Пахаваюць жах небяспечнасці,
Адшукаюць свет чалавечнасці.
17.11.2018
Радость медитации
Вот тихое, доброе счастье струится
Тёплым потоком сквозь окна души.
Ласковым светом заполнить стремится
Полупустые мои этажи.
Втекает сквозь темя спокойной волною,
Радугой яркой ласкает глаза,
А я наслаждаюсь её красотою
И радость, словно под солнцем роса
В июльское утро во мне засияла,
Но я не в гости её пригласил.
И я ею стал, и она мною стала.
Разум мой ясен и мир сердцу мил.
ЛЕТНИЕ ДЕНЬКИ
Неба синь, голубизна реки,
Тёплый, словно печь, песок на пляже.
Летние прекрасные деньки!
Нет, бесспорно, дней на свете краше.
Милые для тела и души,
Но, как сон, промчалось наслажденье,
Дни ушли, хоть были хороши,
Осень дни берёт в своё владенье.
7.09.2000
читать стихи полностью...Прысвячэнне гораду Слаўгараду
У дзіўнага горада слаўнае імя:
Здабыта ў працы, у баях франтавых.
Уславім наш горад, каб стаў знакамітым,
Адмосцім дарогі, наладзім масты.
Квітнеюць сады і кватэр пабудовы,
Пашыраны вуліцы ў статны нарад.
Наш Слаўгарад – час для вялікіх настрояў!
Тут крочыць героямі слаўны парад!
Прыпеў:
У Слаўгарад спяшаюцца суседі.
Адпачыць, сустрэць сяброў з раднёй.
Горад наш, ты прыгажэй ў свеце!
Усе жывуць адзінаю сям’ёй.
Ганарымся Слаўгарад, табой! – 2 раза
Братэрскай сцяжынкай з суседзямі гуртам
Знава будавалі заводаў рады.
Мы працай бязмернаю славім Айчыну,
Каб жылі нашчадкі ў шчасці ў любві.
Званіцы з Крыжамі вядуць нас да храмаў,
Паэты падораць натхнёнасць радку.
Тут лётчык-герой і шматдетная мама —
Ўсе славяць наш горад на добрым шляху.
Припев:
Аўтар тэкста: Стасенка Вера Сяргееўна (Пераклад з русскай мовы 23.11.2016)
ЗАЛЕЖЫЦЬ АД ДОЛI
Гарадоў у краiне нямала,
Як на дрэве магутным галля,
Доля розныя мне выбiрала,
Ды бацькоўская лепей зямля.
Мне казала зязюля у лесе,
Хоць цудоўны i ветлiвы Львоў,
Але выбраць патрэбна Палессе,
Каб сустрэцца з Радзiмаю зноў.
У паэтаў мацнее тут голас,
Адбываецца так нездарма,
Пра Палессе пiсаў ўзнёсла Колас,
Лепш зямлi для натхнення няма.
Бо чаруе лясоў пазалота,
Прыпяць з Пiнай злiваюцца тут,
Вабяць вока i луг, i балота,
Сагравае душу родны кут.
Доля ўрэшце у Пiнск завiтала,
Сюды сцежкi жыцця прывялi,
Мяне зноўку Радзiма спаткала,
Жыць прыемна на роднай зямлi.
1.09.1995
читать стихи полностью...Раны ад вайны
Да 75-годдзя смутку Хатыні
Аўтар Вера Стасенка
Праз горкі напамін мінулых дзён
Званы нагадваюць бяду Хатыні,
Жалобны не спыняюць перазвон –
Іх сум лунае ў нябеснай сіні.
Бярозкі тры, як напамін жывы,
Галінкамі знімаюць з неба мрою,
А помнік, як нязменны вартавы
Нагадвае пра жудасці – да болю.
Галосяць над курганамі дажджы,
Туманы крыюць дол да небасхілу…
Стаяць, нібыта раны ад вайны,
Слупы ад комінаў, як сведкі тылу.
Прагорклаю крывёю хлыне стогн
Дзяцей атручаных у дымнай хаце.
Згарае вуліца ды з хлебам тлее стог:
– Няма прытулку ад вайны на карце!
Стрымалі гора жудаснай бяды
Народы ўсе, што Богу душу дораць
Аб мужнасці нашчадкам, як заўжды,
Муры сівыя лічбамі гавораць.
Жалобны крык узнялі журавы,
Адчай на крылах носяць над зямлёю.
Усланы помнік кветкамі тугі,
Нагадвае сляды вайны, разбою.
10.03.2018
УТРЕННИЕ ЛУГА
В лугах, как в сказке, утром чудеса,
Приятнее для сердца нет картинки,
С травинки каждой свесилась слеза,
И солнца луч позолотил росинки.
Смотрю на травы – радуется глаз,
Ведь утром удивительные краски,
Луг дивно зеленеет, как атлас,
Блестят алмазы, словно в дивной сказке.
Чарует душу вечная краса,
В луг ранним утром устремляться буду,
Хоть под ногами чистая роса,
Не перестану удивляться чуду.
31.05.2000
читать стихи полностью...ЛУННЫЙ СЛЕД
Ветер море волнует слегка,
А вокруг – чернота южной ночи,
Луна светится сквозь облака,
Лунный след привлекателен очень.
Он бежит в неизвестную даль,
Золотя говорящие волны,
Красота, но в душе – лишь печаль,
Мёртвый свет, хотя диск луны полный.
Хоть прекрасен в волнах лунный след,
Когда он золотится на море,
Но намного прекрасней рассвет,
Лучи солнышка выглянут вскоре.
2.07.1999
читать стихи полностью...АРОМАТ УТРА
Осень оказалась златокудрой,
Грустные дожди не моросят,
Я встречаю солнечное утро,
Пью его целебный аромат.
Не колышет ветер даже лозы,
Замерли на небе облака,
Как алмазы, засияли росы,
Стала, словно зеркало, река.
Теперь дни горячие, как страсти,
Не придут до будущей весны,
Впереди холодное ненастье
И о тёплом звонком лете сны.
Но пока лишь осень золотая,
Нет дождя и даже ветерка,
И на землю лист златой слетает,
В душу поселяется тоска.
Хоть зима уже не за горами,
Небеса, как летом, высоки,
Солнце Землю балует дарами
В первые осенние деньки.
Всё в природе правильно и мудро,
Поры года движутся подряд,
Я встречаю солнечное утро,
Ощущаю жизни аромат.
22.01.1995
читать стихи полностью...Бог зладзіў сям’ю…
(Прысвячэнне Феліксу і Веры Шкірманковым)
Цудоўныя людзі з узнёслай душою –
Хай добра вам будзе – Бог зладзіў сям’ёю!
Нягоды, нястачы – не гора для вас…
Кахайце, пакуль ваш агеньчык нязгас.
Нажаль, адыходзіць гадочкаў уздых …
У свеце не шмат знойдзеш блізкіх такіх
Губляе душа маладыя гадкі,
Але застаюцца ўспамінаў радкі!
(З павагай Вера Стасенка)
читать стихи полностью...Адварот ёсць усяму
Адварот ёсць усяму,
Як ні стрымлівай павецце,
Калі ведаеш, каму
Прыгажэй жывецца ў свеце.
У новым свеце шмат пакут,
Не зайздросцяць нават хмары…
За святліцаю на ўскрут –
Выйшлі на світанку мары.
Сорам выкрыць напрасткі
Запазычаныя страты,
Бо не ведаюць жанкі,
Дзе губляюцца зарплаты.
Не ў грашах, кажу вам шчыра,
Дробязь узгадала тут:
“Не да жыру – былі б жывы”.
З беспрацоўя гіне люд.
02.05.2016
У сузор’і Надзеі
У сузор’і надзеі
Мы душой халадзелі,
Адчувалі апошні неданошаны час.
Стынуць вёснаў падзеі,
Мы шукаем надзею,
Шчасце хопіць гукаць, што ня звыкла для нас.
Праца поўніць багацце,
Мы шчыруем на шчасце.
Абдымаем агулам, грэем кут родных хат.
Заспяваем вясною,
Крыім руні сяўбою,
У традыцыях роду адраджаем наш лад.
У сузор’і надзеі
Мы душой маладзеем,
Адыходзіць апошні неданошаны час.
Грымнуць вёснаў падзеі.
Хопіць клікаць надзею.
Ёсць свядомая моладзь, што адродзіць усіх нас.
03.05.2017
Роднай вёскі свет
Перабудовы новы след
Нарадзіў шыкоўны свет.
Даўно няма былых садоў,
Акацый, вежавых слупоў.
Ды, зрэдку кволы бэз тырчыць,
Таполю зрэзалі для дроў,
У маіх вачах наўзрыд крычыць
Вясёлых успамінаў роў.
Клапотны дзень, ручай цурчыць.
У полі з ранку сеў гурчыць.
На лузе пчолаў карагод:
Сваім гуртком жыве народ.
Паўзе чаромхі дзіўны пах,
Гуляе па лясных шляхах.
Углядаюсь у любай хаты дах,
Зноў крочу па старых слядах.
Смароды куст схаваўся ў кут.
Тут, за плятнём, кліча каза.
Крычыць, вітае ля двара
Руплівец пеўнік-ягаза.
Збіраю думкі ў свой радок:
Пачуцці радасцю пякуць…
Звоночка родны завіток
Упляту ў шчырых слоў шывок.
Сяброў губляю галасы…
За вёскай ззяюць каласы,
Суквецці каляровых траў.
Бядоты час мой край застаў.
Пляту я з родных ніў любоў,
Дзе сагравае душу кроў.
На скронях мрояць туманы,
Забыты гук начной трубы.
Перабудовы новы след
Нарадзіў шыкоўны свет.
Даўно няма былых садоў,
Акацый, вежавых слупоў…
05.05.2017
ДИВНЫЙ МИР
Люблю смотреть на мир чудесный поутру,
Когда блестят, как изумруды, в травах росы
Или поют златые сосны на ветру,
Когда берёзам лёгкий ветер нежит косы.
Померкли звёзды, лишь алеют облака,
Диск красный солнца горизонт зажёг пожаром,
Несёт спокойно воды тихая река,
Её поверхность затянулась густым паром.
Неповторимый чудной красотой рассвет,
Берёт начало новый летний день прекрасный,
Красы божественной и вдохновенья нет,
Когда встречает утро серый день ненастный.
Кладёт луч первый в небе алые мазки,
Хотя привыкнешь к чуду дивному немного,
Краса чарует, чувств полёты высоки,
Мир дивный явно подтверждает силу Бога.
Всегда я видеть красоту Земли хочу,
Чтобы почерпнуть наслажденье от природы,
И щедро счастье вдохновенья получу,
Когда смотрю на небеса, луга и воды.
5.11.2004
читать стихи полностью...Зайздрасць губіць чалавецтва
Зайздросцім новай хаце
Ды не свайму багаццю.
Кідаем плёткі-жахі
На двор чужы, на дахі.
Нібыта рэхам, маты
Ляцяць з суседняй хаты.
Скрозь узрошчаныя сваркі
Зноў цягнуцца ад чаркі.
Аж, скалупнецца крыша,
Ад сораму ледзь дыша.
Бо мроіцца грамадству
Пра новы рух жабрацтва.
Зноў Божавыя дз’які
Даюць усім падзякі:
Дабра жадаюць свету,
Уратаваць планету.
12.05.2017
Жыццёвы шлях…
Жыццёвы шлях, як нізка лёсу,
Старонкі піша ў звыклы сказ.
Мы ўслаўлем да нябёсаў
Навуку, творчасць ды наказ.
Мы ўспамінаем аб падзеях
Даўно мінулых і прастых.
Зноў разважаем аб надзеях,
Што добрым слоўцам гояць слых.
27.03.2017
Летние счастливые закаты
Хочется весеннего цветенья,
хочется нам жизни молодой,
а не листьев позднего гниенья,
хочется продлить наш круг земной.
Летние счастливые закаты,
песни колдовские до утра.
Только мы ни в чём не виноваты,
что идёт к концу наши года.
Что ни говори, а жизнь прекрасна,
когда счастье наше бьёт ключом.
И любви возвышенной согласно
нам все испытанья нипочём.
6.09.2021
читать стихи полностью...Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай