Яшчэ. . .
Яшчэ доўгая ноч некранутаю дзевай
З вачыма што забыліся пра пекнату сну
Світанак ужо блукае рукою нясмелай
Дзе ў прынцыпе праўду мы маем адну
Акно ў срэбры што пакінуў іней
Дарога сумавала бы просячы – выбачай
Туман расцягнуў язык свой змяіны
і ў трапяткой пашчы знік раптам ручай
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай
Комментировать