Зямля дыхае раллямі
***
Зямля дыхае раллямі,
Просіць зерня, хоча сонца,
Напаіць яе дажджамі,
Каб жніво было бясконца.
Каб ня быць ёй, як пустэча
Непатрэбная нікому.
Каб відаць было з далечы,
Нават месяцу сівому,
Што кагосьці яна корміць,
Чыюсьці працу не забыла.
Ды камусь, па ўсёй форме,
Прыналежыць, як дом мілы.
Бо матуліна радзіма,
Ці застАлася ад бацькі.
Ёсць у гэтым сэнс адзіны-
Не аддаць у палон чужацкі.
Пасадзіць на ёй расліны,
Сад ці поле, што заўгодна.
Каб буялі , каб раслі бы
Ураджай сабраць, каб годны.
Калі потам палітая
Будзе пад табой зямелька,
Ворагу, дакладна знаю,
Не дасі яе ні жменькі.
Будзеш бараніць сабою
Нібы волат мужны, дужы.
Каб сваёю галавою
Легчы ў ёй , калі не здужыў.
У глебе каб яе застацца.
Дый аднойчы, мо вясною,
Травой ў полі захістацца
Побач з роднаю зямлёю.
Каб відаць было з далечы,
Нават месяцу сівому,
Што яна твая адвечна,
Не дасі яе нікому.
Бо тваёй крывёй паліта,
Просіць зерня, хоча сонца.
Для тваіх дзяцей здабыта.
Толькі з ёю род твой моцны ..
24.04.23
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай
Комментировать