Скрозь. . .
Скрозь галіны яловыя возера гладзь
Неба застыла ў воблачным смутку
Хораша так што аж нечага ўзяць
і толькі птаха сігае ў паветры
Бы хутка
Але ветрык аднекуль і хмара плямай
Сонейка заплюшчыла светлыя вочы
і сціплая рэчка крывавую ранай
Што глебу як шабля рассекла аднойчы
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай
Комментировать