Корзина (Кол: 0)

Корзина пуста.

Пусці мяне

Your page rank:

І гэтай раніцай.
Ні крошкі.
Ні глотка вады.
А грукнуўшы дзвярыма.

Пакінуўшы ўсе адзіноты ў кватэры,
глядзіць у акно аўтобуса…

Пра нешта моліць.

Існы.
Вуснамі.

А на канцавым, выбіраецца на волю
і
доўга, доўга, на пагорак.
Цягнецца…

Прыйшла.
Там.
На магіле сына,
бязгучна, выплакаўшы очы
і ўчапіўшыся ў крыж,
далонькай тыкае ў край неба…
Я ведаю, мой хлопчык,
ты,
вось,
дзесьці тут.

Благаю!

– Да сябе…

Мяне пусці!

Пусці мяне!!!

Пусці.

Комментировать

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *