Заключная прамова вялікага дыктатара
Выбачайце, але я не хачу быць імператарам. Гэта не мая справа. Я не хачу нікім кіраваць або заваёўваць. Я хацеў бы дапамагаць усім, калі гэта магчыма, – габрэям, негабрэям, чорным, белым. Мы ўсе хочам дапамагаць адзін аднаму. Такія ўжо чалавечыя істоты. Мы хочам жыць за кошт шчасця адзін аднаго, а не за кошт пакут адзін аднаго. Мы не хочам ненавідзець і пагарджаць адзін аднаго. У гэтым свеце ёсць месца для ўсіх. А добрая зямля багатая і можа забяспечыць кожнага. Лад жыцця можа быць свабодным і выдатным, але мы збіліся з шляху.
Прагнасць атруціла душы людзей, забарыкадавала свет нянавісцю, укінула нас у галечу і кровапраліцце. Мы развілі хуткасць, але замкнуліся ў сабе. Механізм, які дае багацце, пакінуў нас у патрэбе. Нашы веды зрабілі нас цынічнымі. Наш розум, жорсткасць і нядобразычлівасць. Мы занадта шмат думаем і занадта мала адчуваем. Чалавечнасць патрэбна нам больш, чым механізмы. Больш, чым розум, нам патрэбныя дабрыня і мяккасць. Без гэтых якасцяў жыццё будзе жорсткай, і ўсё будзе страчана…
Самалёт і радыё зблізілі нас. Сама прырода гэтых вынаходак заклікае да дабрыні ў людзях, да ўсеагульнага братэрства, да адзінства ўсіх нас. Нават цяпер мой голас дасягае мільёнаў людзей па ўсім свеце – мільёнаў мужчын, жанчын і маленькіх дзяцей у роспачы – ахвяр сістэмы, якая прымушае катаваць і саджаць у турму нявінных людзей.
Тым, хто можа мяне чуць, я кажу – не адчайвайцеся. Няшчасці, якія абрынуліся на нас цяпер, – гэта ўсяго толькі праява прагнасці, горычы людзей, якія баяцца шляху чалавечага прагрэсу. Нянавісць людзей пройдзе, дыктатары памруць, і ўлада, якую яны адабралі ў народа, вернецца да яго. І пакуль людзі паміраюць, Свабода ніколі не загіне…
Салдаты! Не аддавайце сябе ва ўладу грубіянаў, якія пагарджаюць вам, занявольваюць вас, парадкуюць ваша жыццё, кажуць вам, што рабіць, што думаць і што адчуваць! Якія муштруюць вас, саджаюць на дыету, звяртаюцца з вамі як с быдлам, выкарыстоўваюць вас як гарматнае мяса. Не аддавайце сябе гэтым ненатуральным людзям – машынам з іх розумам і сэрцамі! Вы не машыны! Вы не быдла! Вы людзі! У вашых сэрцах ёсць любоў да чалавецтва! У вас няма нянавісці! Ненавідзяць толькі нялюбыя – нялюбае і ненатуральнае! Салдаты! Не змагайцеся за рабства! Змагайцеся за свабоду!
У 17-й чале Евангелля ад Лукі напісана:” Царства Божае ўнутры чалавека” – не аднаго чалавека і не групы людзей, але ва ўсіх людзях! У вас! У вас, людзей, ёсць сіла – сіла ствараць машыны. Сіла, здольная стварыць шчасце! У вас, людзей, ёсць сіла зрабіць гэтае жыццё свабодным і выдатным, ператварыць яго ў выдатную прыгоду.
Тады, у ва імя дэмакратыі – давайце карыстацца гэтай уладай, давайце ўсе аб’яднаемся. Давайце змагацца за новы свет – годны свет, які дасць мужчынам магчымасць працаваць, які забяспечыць моладзі будучыню, а старасці – бяспеку. Абяцаючы ўсё гэта, нягоднікі прыйшлі да ўлады. Але яны хлусяць! Яны не выконваюць гэтага абяцання. І ніколі не выканаюць!
Дыктатары вызваляюць сябе, але занявольваюць людзей! Дык давайце ж змагацца за выкананне гэтага абяцанні! Давайце змагацца за вызваленне свету, за ліквідацыю нацыянальных бар’ераў, за выкараненне прагнасці, нянавісці і нецярпімасці. Давайце змагацца за свет розуму, за свет, у якім навука і прагрэс прывядуць усіх людзей да шчасця. Салдаты! Давайце аб’яднаемся ў імя дэмакратыі!
Writers: Charles Chaplin, Wilson Meredith
https://youtu.be/w8HdOHrc3OQ?si=wSDLPYL9Sd8EZr4v
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай
Комментировать