Ахвяра
Каін і Авель братамі былі,
ды розныя сцежкі іх змалку вялі:
Каін прырэчаны землю араць,
Авель жывёлу пасвіць і трымаць.
Так і жылі сабе ў паднябессі,
пакуль час настаў Богу ахвяру прынесці.
Кожны тое прынёс,чым багаты:
Каін-плён зямлі,што яшчэ мог араты?
Авель жывёлу без рагоў і худобу рагатую.
У легендах ісламу Кабіль прынёс пшаніцу недазрэлую,
Хабіль авечку-на ўсе часы ахвяру зразумелую.
Богу ахвяра Авеля была заўгодная,як трэба;
воблака знесла авечку на неба.
У Каіна,зразумела.
ад гэтага накіпела.
і яго з раз’юшанай сілай
чорная зайздрасць ахапіла.
І ён забіў свайго брата,
зрабіўшы сваё імя навекі праклятым.
Ці толькі ён адзін у гэтым вінаваты?
На ім віна,за што пакараны,-
а ці не быў ён на гэта справакаваны?
Ахвяры з часоў біблейскіх крывёй жывою
да нашых дзён пашырыліся
не толькі на пагалоўя жывёльнае.
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай
Комментировать