ВОСЕНЬСКIЕ ДУМКI
Дождж I дождж, якi ужо дзень,
Студзiць, дарэмна, ен горач лета,
Тушыць сонечны прамень,
Заклiкае восень на парог сусвета.
Сумна птушкi пакiдаюць гнёзды,
Дрэвы панiклi ад цяжбы вады,
Неба у шэрай сукенцы сумоты,
Дзень нiбы ноч. И так ужо заÝжды.
Ý сэрцы цiхенька схавалася жальба:
Пра лiпень, што щодра цяплом абдае,
Кветкi не вабяць страчаным фарбам,
И ручаямi сумота плыве.
Можа то сталасть крадзецца зладзейкай?
Розум не хоча гады прынiмаць,
Думкi iмкнуцца, знайсцi дзе лазейку
Каб боль i хваробу не адчуваць.
Мары – прыладзяць парадак жыцця.
Лета i восень сяброўкамі зробяць.
Мальбою да сонца, слязою дажджа.
Бабiна лета, раптам, прыходзiць.
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай
4 Комментария: 'ВОСЕНЬСКIЕ ДУМКI'
27.10.2023 - 08:16И печальная осень пройдет!Но пусть будет доброй!Красивые образы, и щедрые на любовь ,строчки!
Светлана Ковалёва
27.10.2023 - 15:51Cпасибо за тёплый отзыв
Сяржук Пясэцкі
06.12.2023 - 14:08цікавыя разважанні, але верш сыраваты, напрыклад, што такое сяброкÝамi
Светлана Ковалёва
07.01.2024 - 00:23Дзякуй Серж. Я нават не заўважыла.