Вільгацяцца вагоны
Вільгацяцца вагоны, дружны марш у нікуды
Мы пужаемся страціць свае рабскія путы
Адмавіўшысь ад мовы, адкрасціўшысь ад крэсту
Мой народ памірае ад Смаленску да Брэсту
Не сячэ тут клінок, не страляе вінтоўка
К магіле гоне станок, дабівае рыдлёука
Далі сабе падмануць, падмануліся самі
Нікуды не зніклі паны, мы засталіся рабамі
Грозны Іван пры ўладзе з размаху галовы зноў рэжа
Смута даўно у паны-радзе, чарнее белая вежа
Арміі патрыётаў што па першай загадзе
Гатовы нам здрадзіць, прадаўжаючы жыць пры рабскім укладзе
У гонар партыйных багоў, у гонар сцяга і гімна
Метадамі цёмных вякоў, знішчаюць усіх дэфектыўных
Зноў запрагаецца скот, зямля і воля праданы
Зноў молімся мы на свае жа кайданы
Стогне краіна ад Смаленску да Брэсту
І не дзе і не дзе не будзе нам месца
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай
Комментировать