Увогуле і па частках
Трымцяць цені пялёсткаў маіх няздзейсненых жаданняў з нябёсаў надзей апошніх…
Слізгаюць па водах Леты ўзбаламучанай, а ўначы знікаюць у бурунах…
Дэменцыі.
А я…
Я, словам – крыса ловам аглушаны, блукаю па беражку яе, ні патрапляючы туды, бо калі зрушыць хоць бы на страфу наперад, то толькі для таго, каб згінуць, захлынуў…
Шыся шчасцем знікнуць назаўжды ў яе разяўленых у без днях…
А
увогуле…
Усё там будзем.
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай
Комментировать