Ты шпурнула ружы ў снег
Ты шпурнула ружы ў снег
і
ўтаптала іх абцамі…
За ноч змёрзлася
падтаяўшы,
прыпячатала навек
пялёсткаў панылых зграю…
Натоўп тупа па тым ружах,
дзень і ноч,
і ноч і дзень,
раздрабнілі рыфмы ў прозу,
ва ўзорочье,
взбутетень…
Лёд стаў ал
і,
узвіўся ў неба,
Сплыў увесь сляпым дажджом…
Пахла смерцю
і
жалезам,
дзёгцем,
шэрай,
закаснелай жывадзёркай…
Да стар’ём.
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай
Комментировать