Расстраляным паэтам
Паэты беларускай мовы –
Нашыя смутак і сумленне.
Як толькі напісАны словы,
Ад нас да вас адно імгненне.
І зараз гаварыць апасна.
Нас не страляюць, нават дзіўна.
Маўчаць былыя ды й сучасны,
Але былыя больш праўдзіва.
У ямах пахавалі лепшых,
Астатніх змусілі заткнуцца.
Няўжо баяліся ад вершаў
Калісьці краты разамкнуцца?
Ці спадзяваліся ў гэты раз,
Што вершы будуць нібы зброя,
Альбо ў самы цёмны час
Вы рыхтавалі нас да бою?
Вы змоўклі, нельга нам маўчаць
Вас расстралялі, мы жывыя.
І словы праўды не стрымаць,
Як напісаны словы тыя.
Былі і будуць у сталах,
Смартфонах і лістах з-за кратаў.
Іх памятаем нават ў снах,
І невядомых йшчэ багата.
Забілі вашых вершаў словы,
Аднак забіты – не забыты.
Ад вас, як змоўкну, то нанова,
Натхненне чэрпаю нібыта.
Ад 37га рукой падаць,
Адно кароткае імгненне.
Што не паспелі вы сказаць,
Напіша наша пакаленне.
30.10.23
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай
2 Комментария: 'Расстраляным паэтам'
Геннадий Верзин
25.02.2024 - 09:20Отличный стих! Полностью солидарен с Вами.
Елена Завадская
25.02.2024 - 09:40Дзякуй за падтрымку і адзнаку.