Перад Чорнай Брамай
Перад Чорнай Брамай
У роспачы спынюся.
Пражыла сумленна.
Смерці не баюся.
Усё жыццё рабіла
Цяжка і пакорна,
Ролю сваю грала
Проста бездакорна.
У доўгай белай сукні,
Быццам прывід нейкі,
Адганю сумненні,
Жахі, смутак едкі.
Грукаю што моцы
І кажу я прама:
“Забярыце ў вечнасць.”
Не прымае Брама.
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай
Один комментарий:
Людмила Богданова
30.09.2023 - 11:51Понравилось, просто, но жизненно!