Пачынала
імжэць пачынала
Каб адразу астыць і знікнуць
Галіна сталлю блішчала
У здзіўленні вільготным спакусы
Мора кропак
і ляціш неяк сквапна ў бездань
і не зыкнуць
А вакол пяюць зычлівыя лужы
і ўжо цябе няма і не трэба
Ты ў даліне сярод хмар –
Само неба
Ты яшчэ не зразумеў ані чога
Але ўжо маеш надзею на Бога
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай
Комментировать