Пачакай
Ціха бязмежна падае плых,
Сціпла няспешна наяву снім.
Зноў хутка уцячэ ад нас міг –
На новыя рэйкі стары цягнік
Я папрашу аб адным: не адпускай.
Хай змяняюць наш травень на май,
Галоўнае, ты, малю, не змяняй.
Пачакай, ледзь яшчэ пачакай
І зноў, знічкі падаюць зноў
Падбіты нябесным стральцом
Міг праляце над дахам дамоў-
Вагоны згніюць з цягніком
Я папрашу аб адным: не адчыняй,
Няхай прапануюць і вырай і рай.
Няўзгоды, малю, ўсе стрымай.
Пачакай, ледзь яшчэ пачакай
Аднойчы ўбачым мы вечарам летнім
Як змрок амаль што і знік,
Засталася з намі не міг, а імгненне
Прабівае шлагбаўмы новы цягнік
Я папрашу аб адным: пачакай.
А калі ужо немагчыма чакаць
Я цябе папрашу, прашу сілы страмаць,
Тады аб адным, я малю, ўспамінай:
Пачакай, ледзь яшчэ пачакай…
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай
Комментировать