Нешта. . .
Нешта прапустіў Спазніўся Не далюбіў
Праўды баяўся Быў камусьці слугой
Вецер на дарозе на спалох вудзіў
Падсякаючы
Што пакінуў зімовы разбой
Такім я і застаўся азіраючыся навокал
Ад сябе як вядома не уцячэш
Вецер енчыў па кутах злосна адзінока
Шукаў для галавы выратавальную брэш
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай
Комментировать