І ўвесь дзень маўчыць
…Ненужные семье.
Марина
Мае!
Пранізваюць бошку па начах.
Пра гэта, нікому!
Так, ім і напляваць
на ўсё на гэта,
сваякам.
Чаго мычыць,
трасучыся і плача
у закутку сваім,
стары.
А раніцай…
Устане і ўвесь дзень маўчыць.
* * *
А я ў экран упаўзаю
тварам
і клікаю ў то,
што задарма
нейкі сяе-тае,
хоць анёлы,
хоць чэрці.
Ўперлі задарма…
* * *
І тут,
на гэтым самым месцы,
цуд!
Як быццам з ніадкуль,
злучаючыся ў жудасць,
як ланцугом жалезным
падпаўзаюць
…слова,
змацоўваючы ўсё ў плазменны клабук.
І гэта,
творнае,
мне паліць,
цісне на мазгі
пакуль не скончу верш,
хаця
бабах,
падабенствам страсцей людскіх.
І не напялю,
у ІНЄТЕ,
на чытача
вець гэты дар,
каб і яго,
хоць водбліскам
хапіла.
І!
Абкаціла!
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай
Комментировать