Дзесьці шчыміць
Дзесьці шчыміць
і
ў гэтую ж міть
я
успомненаю тваё…
Усе,
што хацелася
не, не забыць,
а…
Каб не пырскалі
слёзы з вачэй,
калі успамінаю
чаго я пазбавіўся,
пасля нашай з табой…
Пасля нашай з табой
дзікай страсці ў граху
і разрыў,
калі гэта ўсё…
Скурчылася,
цвіркнула,
скончылася
поўным разрывам…
Цэл астылых.
І пакусаных вуснаў.
Але, часам
шчыміць,
аж зубамі
ў сне
скрыгачу,
так
салодка
і
горка
свярбіць.
У душы.
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай
Комментировать