Цішыня
Хоць чэрпай яе пякучую ў зайздрасць
Неба Шубертам – ад радасці плач
Што ж я неразумны ўсё каюся
Сам сябе сябар і суровы кат
Усё крычаў Аб сябе спатыкаўся
Ад сяброў нават цені засохлі
Была думка паляцець
Але зламаўся
Так і сохну
Жуючы соплі ў балоце
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай
Комментировать