Цалуючы. . .
Цалуючы сорам каленяў на вачах у месяца
Не думаючы кім стаў
і прошлае сціраючы
У надзеі без яе
/Як зоркі ў душу просяцца/
Упаў
Ён з воблакоў бягучы і спяваючы
Каб акунуцца зноў у вар’яцтва спёку
і цела бязлітасна пануе над табой
Ты ўсё забыў і дзякуй Богу
Юнак што пазнае сябе сабой
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай
Комментировать