А твар, як камень
Цягну, цягну я гуму,
адцягваю час,
калі ты суха стрэліш
кароткi
– Усё, пакуль!
У вачах тваіх – здзіўленне,
з адценнем недаверу – словы,
а твар, як камень,
прыгладжаны злёгку…
Ну, вось і перапоўнілася,
ты ўскакваеш, ух, рэзка,
цяпер ты перасекчы
нацягнуты канат.
Стрымалася…
Выхаванне…
Кіўнула і адчаліла.
Кіўнула і адчаліла!
Ты ад мяне
крочыш, як…
Iзраільскі салдат.
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2023, Стихи.Бай
Комментировать