З Холбарна музыкай –
ў неба,
У прывід шпітальны,
анёламі дзе:
З правага боку –
няўсмешлівы Нехта,
З левага боку,
ў бязгук чарадзе
Тыя, з кім песцяца музы:
“Гэй, ігуане!.. на ўкол!..
А на пастскрыпт!..
А да дажджу!..
Задэгустуйце
нябёсныя мюслі…
Ные прадказамі
дзядзька-гастрыт…
Калі-некалі – ён,
мо і схлусіць,
Ён жа ж без костак:
Язык… не баліць “.
З дзіўных факірных
частотаў,
Ніткападобнаму
фільтру ў дадат, –
Чуцен той
гуд- неўпапад.
Ўзрушаны свет.
Свет-інтым…
Тыя лютні і флейты,
Не рызыкуючы –
множ на хлапчо,
Лепш тых мікстур:
“Раберціна Ларэцці”
І не зшукаць,
ды і навошта:
пляміць сусвет:
пад скукожу,
плацебу і тло?
Зорнымі пасамі
лечаць паэта,
Космасу водарам
зычаць шляхі;
Марсы, Сатурны,
каметы…
Існасць Венеры
пасэнсна ўдыхні.
Ад алкаголю –
чамусьці: “тарпеды”,
Ад наркоты –
нана-з-шыў…
Фізікай-плоццю,
з усмешкай, прыймі.
Сон-эпатаж на
зярнятках грэчіхі;
Горнія слёзы –
ў аблом алкашам…
Дно галаграмы –
спасылка ў сюжэце:
Каб ачуняў
homo-sap-амарал;
Не, нездарма гэты
струнны партал…
Доктар-астрал…
і – наивысшая
ўскрэссе.
Музыка космасу
шчыліць ўспот-лоб!
Каб із куткоў –
на павер –
На міжпланетны
флэшмоб –
Баба (з касой):
адпусьціла б…
Гэтым і гэтак
падлечымся, Жэня!
Каб на зямелькі,
яшчэ і яшчэ!..
Нібы па курсах
абменаў, –
Там, у нары (па
жыцці – у кватэры):
Вершы, бамбукам
(жыццём па жыцці!)-
“Не ў дыстылятах-
-мазгах” –
Золата-свет
набылі б…
Як пацалункі
на божых руках.
Я ў марсіянскай
бальніцы –
Звязаны!?.
З грэбнаю шыльдай
ў нагах: псіхапат…
Ў чыстых
надзеях-суніцах –
Сэрца магніціць:
назад!
Быццам крылаціць;
Сініцай. Па шкле:
“Ад інквізітаў –
дадому!”
(пашанцавала б:
пакінуць гэтую
пастку, у сне…)
Святы мой Божа!
Радзіма!..
Вас я аддана…
Адзіна… Малю!..
(Аж да куточкаў
няўстрымных –
я вас кахаю…
святкую… люблю).
*Энтони Холборн
(1545-1602), англ.
композитор и
музыкант.
Евгений Чигрин
перевод:
Вл. Хорошко