Вось які у нас гоньдзе далягляд
Ля ракі вярба нахілёная.
А пад ёю, ах, дзева стройная!
Дзе ж той хлопец, што ухопіць
Ды за коску ляльк?
Ой, пайшоў юнак ды служыці ж пак.
А пісьма няма ўжо з 2 месяца.
Вось і непакоіць дзеўку:
І за што ж ён так?
Ды ўдруг-раптам бах: малады казак!
І гаворыць кральц, што маркоціцца.
А паненка тута й збегла ды да горачкі.
І рагоча ліск: кавалер, хі, іш!
Ды прыйшла вясна ўжо і другая.
А салдат прапаў. Ніц не шле й ліста.
Эх, а людзі кажуць-шуцяць:
Вунь жа парубак! Ды з гармонікам!
І ўзышла зара: сваты шле казак.
А дзяўчыначка маці журыцца:
Што ж рабіці, што чыніці?!
Бо спявае так, што душа, як хвальк.
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2024, Стихи.Бай
Комментировать