Элегія
Бярозы рунеюць у чэрвеньскім гаі,
Вясёла гамонячы ў ранішні час.
За імі хіляцца крыжы ў яснай далі.
Зь бяроз, што сьсякалі дагэтуль ня раз.
На могілках сельскіх, парослых кустамі,
Апошні знаходзім прыстанак красы.
Красы стромкіх дрэваў, якія паўсталі,
Дзе раней такія ж бярозы расьлі.
Жывыя ўсё шэпчуцца ў гаі зялёным,
Як быццам ня ведаюць лёс іх журботны.
Гібеюць марудна, старэюць нявольна,
Пазбаўлены ўсякай жыцьцёвай турботы.
Ды цень хударлявы зьявіўся нясьпешна
Зь сякераю востраю наперавес —
І сталася вусьцішна, больш ім ня сьмешна.
Маўчыць, не шуміць больш бярозавы лес.
Сякера ўзьнялася — і цяла камель,
Ударыла зноўку, і біла, і тнула —
Застылі бярозы, нібыта камень,
Напоўніўся гай успалоханым гулам.
Вось так і прыходзіць сіберная сьмерць:
Раптоўна, зьнянацку зусім, непахісна.
Хто меней за ўсіх спадзяваўся сустрэць,
Той першым узьляжа ў магілу-калыску.
Сякеры над гаем разносіцца гук
Ды коціцца грузна па могілках ціхіх,
На самых старых дзе хмызьняк, і шчавук,
І дробны бярэзьнік рысуецца лісьцем.
Чэрвень 2025
Защищено Google CAPTCHA. Политика конфиденциальности и Условия использования. Copyright 2025, Стихи.Бай
2 рецензии на 'Элегія'
Людмила Богданова
19.08.2025 - 08:39Здравствуйте, Мацей. Зацепило Ваше произведение идеей, заложенным в нем ритмом. Было бы неплохо, если бы на Ваш призыв откликнулись авторы, пишущие на белорусском языке . Меня немного смутила 3 строфа. У вас везде прослеживается четкая рифма в конце строк, а в этой строфе она начинает”гулять” (как мне кажется). Удачи с творчеством, оно многообещающее .
Мацей Мілашэвіч
19.08.2025 - 10:29Вітаю. Шчыры дзякуй! Ваш водгук для мяне вельмі важны.